الف- در یکی از روزهای صفّین، شاعری بنام أبواسماء العبدی، در میان لشگریان اشعاری در مدح و ستایش امام علی علیه السلام خواند، و نیکو امام را ستود.
وقتی اشعار او به پایان رسید، حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام خطاب به او فرمود:
خدا تو را رحمت کند ای ابواسماء، و بشارت‌های نیکو به تو دهد، زیرا تو از برگزیدگان محبّت و وفاداری می‌باشی.
سپس دستور فرمود تا:
یکی از خدمت کاران مخصوص، در خدمت شاعر متعهّد قرار گیرد و او را در کارهای زندگی یاری رساند. [1] .
ب- شاعر دیگری به نام کعب بن زهیر که از اصحاب رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم نیز بود، وقتی اشعاری در مدح و ستایش امام علی علیه السلام سرود و در میان مردم خواند.
امام پول فراوانی به او بخشید، و لباس نیکو، و اسب سواری خوبی به او هدیه کرد. [2] .
تشویق کردن شاعر متعهّد و هنرمند، ارج نهادن به هنر و علم است که دیگر امامان شیعه علیهم السلام نیز در تداوم مبارزات سیاسی خود با سلاطین بنی‌امیه و بنی‌العبّاس، شاعران متعهّد و مبارز را می‌ستودند و به آنها هدایای فراوانی می‌بخشیدند.