امام علی علیه السلام برای اینکه در برابر توطئه ها و سران کودتائی سقیفه ساکت نباشد،
و وظیفه الهی خود را به انجام رساند،
برای بیداری مردم و اتمام حجّت، دست حسن و حسین علیهما السلام را می‌گرفت و همراه با فاطمه زهرا علیه السلام به دَرِ خانه مهاجر و انصاری که در غدیر خُم حضور داشتند و بیعت کرده بودند، می‌رفت و آنان را برای یاری کردن و همراهی فرا می‌خواند.
برخی پاسخی نمی‌دادند،
و بعضی عذر می‌آوردند که کار از کار گذشته است. [1] .
حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام هم آنان را می‌شناخت،
امّا در یک آزمایش الهی، آنها را و ادّعاهایشان را به ارزیابی می‌گذارد، تا نگویند از ما درخواستی نشده است.