گرچه در کُتب تاریخی اهل سنّت که اکثر نویسندگان آن مغرض و قلم به مزد درباریان بنی‌امیه و بنی‌العباس بودند، چیزهائی نسبت به بیعت امام علی علیه السلام نوشتند و ادّعا کردند که حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام با سران کودتاگر سقیفه بیعت کرد، در صورتی که واقعیت ندارد.
برأساس مدارک و شواهد موجود، امام علی علیه السلام هرگز بیعت نکرد، و این حقیقت را خلیفه اوّل و دیگر سران کودتا می‌دانستند.
اگر حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام سرانجام بیعت می‌کرد که لازم نبود آن همه مقاومت کند، فرزندش به شهادت برسد، و از دختر پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم سینه و پهلو بشکنند.
امام علی علیه السلام هرگز بیعت نکرد، و تمام مورّخین شیعه و سنّی نوشتند که تا فاطمه علیها السلام زنده بود دیگر مردان بنی هاشم هم بیعت نکردند. [1] .
و حضرت علی علیه السلام چند بار با خلیفه اوّل با استدلال‌های روشن بگونه‌ای صحبت کرد که محکوم شد.
حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام به خلیفه اوّل فرمود:
چرا مشورت نکردی، و حق ما اهل بیت علیه السلام را نادیده گرفتی؟
تنها جوابی که داد این بود که:
ترسیدم فتنه‌ای پیدا شود. [2] .