حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام در نامه‌ای در برخورد حساب شده با دشمن، برای انتخاب مواضع برتر، و داشتن امتیازات فیزیکی در میدان نبرد دستور صادر می‌کند:
فَإِذَا نَزَلْتُمْ بِعَدُوِّ أَوْ نَزَلَ بِکُمْ، فَلْیکُنْ مُعَسْکَرُکُمْ فِی قُبُلِ الْأَشْرَافِ، أَوْ سِفَاحِ الْجِبَالِ، أَوْ أَثْنَاءِ الْأَنْهَارِ، کَیمَا یکَونَ لَکُمْ رِدْءًا، وَدُونَکُمْ مَرَدًّا. وَلْتَکُنْ مُقَاتَلَتُکُمْ مِنْ وَجْهٍ وَاحِدٍ أَوِ اجْعَلُوا لَکَمْ رُقَبَإَ فِی صَیاصِی الْجِبَالِ، وَمَنَاکِبِ الْهِضَابِ، لِئِلاَّ یأْتِیکُمُ الْعَدُوُّ مِنْ مَکَانِ مَخَافَةٍ أَؤْ أَمْنٍ.
وَاعْلَمُوا أَنَّ مُقَدِّمَةَ الْقَوْمِ عُیونُهُمْ، وَعُیونَ الْمُقَدِّمَةِ طَلاَئِعُهُمْ.
وَإِیاکُمْ وَالتَفَرُّقَ: فَإِذَا نَزَلْتُمْ فَاَنْزِلُوا جَمِیعاً، وَإِذَا ارْتَحَلْتُمْ فَاَرْتَحِلُوا جَمِیعاً، وَإِذَا غَشِیکُمُ اللَّیلُ فَاَجْعَلُوا الرَّمَاحَ کِفَّةً، وَلاَ تَذُوقُوا النَّوْمَ إِلاَّ غِرَاراً أَوْ مَضْمَضَةً. [1] .
(هرگاه به دشمن رسیدید و یا او به سراغ شما آمد، لشکرگاه خویش رادر پیش تپه‌ها و یا دامنه کوهها، و یا در کنار نهرها قرار دهید که این‌وسیله حفاظت وایمنی شما است، و از پیش رو بهتر می‌توانید به دفاع‌پردازید.
همیشه با دشمن از یک سو و یا دو سو (نه بیشتر) بجنگید
مراقباتی در قلّه کوهها و روی تپهّ‌ها و بلندیها قرار دهید! مبادا دشمن ازجائیکه محل خطر و یا مورد اطمینان است ناگهان به شما حمله کند.
آگاه باشید! مقدّمه لشکر چشم‌های لشکرند، و چشم‌های مقدّمه، طلایه‌هادارن و پیشاهنگ‌ها هستند.
از تفرقه و پراکندگی سخت برحذر باشید.
هر کجا فرود آمدید همه با هم فرود آئید، و هرگاه کوچ کردید همه کوچ کنید و آنگاه که شب پرده سیاهش را بر شما افکند، نیزه داران بانیزه‌ها دائره‌ای اطراف لشکر به وجود آورند، و خود در میان آنها استراحت کنید خوابتان بالید بسیار سبک و کوتاه باشد، همچون شخصی که آب را جرعه جرعه می‌نوشد، یا مضمضمه می‌کند!)