پس از جنگ جمل و پیروزی مومنان بر دشمن، امام علی (ع) به قصد قدردانی از تلاش رزمندگانش به پا خاست، محبت خود را به آنان باز نمود، تشکر عمیق خود را ابراز داشت و بر ارزش فداکاری لشکریانش تاکید کرد:
انتم الانصار عی الحق، و الاخوان فی الدین، و الجنن یوم الباس، و البطانه دون الناس، بکم اضرب المدبر، و ارجو طاعه المقبل، فاعینونی بمناصحه خلیفه من الغش، سلیمه من الریب، فو الله انی لاویل الناس بالناس.
«شما یاوران راه حق، برادران در دین، سپرهای روز سختی و رازداران من در میان مردمید. به همدستی شما کسانی را که از دین روی می‌گردانند ادب می‌کنم، و به هدایت روی آورندگان امید می‌بندم. پس مرا با اندرزهای خالصانه و بی‌ریا، یاری کنید، به خدا سوگند که من از هر کس دیگر به مردم خیرخواه‌ترم.» [1] .