کمیل بن زیاد شبی با حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در کوچه‌های کوفه قدم می‌زد، که صدای قرآن دلنشینی کمیل را شگفت زده ساخت،
صدائی را شنید که بگونه محزونی قرآن می‌خواند:
اَمَّنْ هُوَ قانِتٌ آناءَ اللَّیل [1] .
«آیا آنها با ارزش می‌باشند یا آنکه شب را به عبادت می‌گذراند؟»
امام علی علیه السلام که متوجّه شگفت زدگی کمیل شد فرمود:
آیا صدای قرآن این مرد تو را به تعجّب واداشته؟ در حالی که این مرد بزودی وارد جهنّم می‌شود.
کمیل بیشتر تعجّب کرد و نمی‌دانست آن شخص کیست؟
او یکی از منحرفان خوارج بود که عقیده سالمی نداشت، و امام زمان خود را بدرستی نمی‌شناخت و طعمه سیاستمداران نهروان شد.
پس از جنگ نهروان در حالی که حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام اشاره به جنازه‌ای می‌کرد به کمیل فرمود:
این جنازه همان شخصی است که آن شب آیه، اَمَّنْ هُوَ قانِتٌ آناءَ اللَّیل را می‌خواند. [2] .