یکی از فرمانداران حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام به نام «مصقلة بن هبیره» به سوی شام گریخت، و از نزدیکان و مقرّبان معاویه شد.
آنگاه تلاش کرد تا برادرش «نعیم بن هبیرة» را که در کوفه بود تشویق به فرار کند.
مردی به نام «جلوان انصاری» را که از نصارای «قبیله تغلب» بود، انتخاب و به داخل مرزهای عراق و کوفه نفوذ داد، تا به بهانه نامه رسانی، از اوضاع داخلی کوفه اطّلاعات به دست آورد.
این جاسوس توسّط نیروهای امام علی علیه السلام دستگیر شد و اعتراف کرد.
حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام دستور داد او را مجازات کنند، [1] که پس از آن دچار بیماری شد و درگذشت.
برادر مصقله نامه اندوهناکی به او در شام نوشت و ماجرا را باز گو کرد. [2] .
باید توجه داشت که مجازات جاسوس در شرائط جنگی انجام شد.