در منزل رسول گرامی جبرئیل و شماری از ملائکه حضور داشتند، هر چند من آنها را نمی‌دیدم ولی حضور آنها را احساس می‌کردم.
پیامبر خدا(ص) نوشته سر بسته‌ای که مهر شده بود، از دست جبرئیل گرفت و به من داد و فرمود که آن را بگشایم و من چنین کردم. بعد فرمود آن را بخوانم. من مشغول خواندن آن نوشته شدم. رسول خدا(ص) فرمود: هم اینک جبرئیل نزد من است. او این نوشته را از جانب پروردگارم آورده است.
من محتوای این نوشته را (که وصیت کتبی او محسوب می‌شود) با وصیت (شفاهی) او کاملاً مطابق دیدم و همه مواردی که حضرتش بر انجام دادن آنها سفارش کرده بود در این نوشته گرد آمده بود بدون اینکه حتی حرفی از آن ساقط شده باشد.
قال امیرالمومنین: دعانی رسول الله عند موته و اخرج من کان عنده فی البیت غیری، و البیت فیه جبرئیل و الملائکه، اسمع الحس و لااری شیئا فاخذ رسول الله کتاب الوصیه من ید جبرئیل مختومه فرفعها الی و امرنی ان افضها ففعلت و امرنی ان اقراها فقراتها فقال ان جبرئیل عندی اتانی بها الساعه من عند ربی.
فقراتها فاذا فیها کل ما کان رسول الله یوصی به شیئا فشیئا ما تغدر حرفا. [1] .