محمد حنفیه می‌فرماید:
پدرم در شب آخر عمرش همه ما را طلبید و فرمود بر شما است که از برادرتان حسن اطاعت کنید و او امام بر شما است.
آنگاه رو به امام حسن (ع) کرد و فرمود تو هم هنگام شهادتت، آقا حسین (ع) را وصی خودت کن سپس رو به امام حسین (ع) کرد و فرمود تو هم هنگام مرگ این کودک را وصی خود قرار ده. حضرت سجاد (ع) پائین بستر جدش علی(ع)نشسته بود و سن مبارکش دو سه و بقولی چهار سال بود.
از آخرین سخنان حضرت، آیه شریفه را تلاوت فرمود (من یعمل مثقال ذرة خیرا یره و من یعمل مثقال ذرة شرا یره) هر کس هموزن ذره و سر سوزنی نیکی کند فردای قیامت آن را می‌بیند و پاداش داده می‌شود و هر کس هموزن ذره بدی کند نیز آن را خواهد دید. خیال کردی فحش دادی و جزء هوا شد و گذشت نه چنین است ظلمتش در ذات تو باقیست و در نامه عملت نیز ثبت و ضبط است، صورت زشت ملکوتی آنرا فردای قیامت می‌بینی و شرمنده می‌شوی.
آنگاه آیه دیگر را خواند: لمثل هذا فلیعمل العاملون یعنی این روشن است برای کسانیکه می‌خواهند اهل عمل باشند. هر کس می‌خواهد علوی گردد راه علی(ع)را دنبال کند. ره همان رو که رهروان رفتند.
همینطور که حضرت در بستر افتاده و در شرف شهادت است متوجه گردید ام‌کلثوم سخت گریه می‌کند. او را صدا زد و فرمود: دخترم بر پدرت باکی نیست اگر جائی که پدرت می‌خواهد برود می‌دیدی، شاد می‌شدی، اینک پیغمبر (ص) آمده، عمویم حمزه سیدالشهدا آمده، برادرم جعفر طیار آمده است.
سپس به ارواح پیغمبران سلام کرد و فرمود السلام علی(ع)کم یا رسل ربی و رحمة اللّه و برکاته و بالاخره فرمود السلام علی(ع)ک یا عزرائیل معلوم شد کار علی(ع)خلاص است و از این سرای بلا و مصیبت نجات می‌یابد.
ای جمال دلربایت قبله دلها علی(ع) جان
رو بسویت دارد امشب این دل شیدا علی(ع) جان
با ولایت زنده‌ام من در لوایت بنده‌ام من
توشه‌ام اینست هم امروز و هم فردا علی(ع) جان
کعبه دل را صفای کشور جان را خدائی
حق توئی بر حق توئی حق از رُخت پیدا علی(ع) جان
ساقی کوثر توئی، شافع محشر توئی تو
نفس پیغمبر توئی ای بر نفوس اولا علی(ع) جان
منبع : کرامات العلویه، علی میر خلف زاده، نشر مهدی یار