حدیث مؤاخاة: از فضیلت‌های منحصر به فرد امیرالمؤمنین علیه السلام حدیث «مؤاخاة» عقد برادری میان او و رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم است که در میان همه مهاجرین و انصار تنها علی بن ابیطالب علیه السلام شایستگی آنرا داشت که با رسول اللَّه صلی الله علیه وآله وسلم عقد برادری ببندد.
علاّمه مجلسی در بحارالانوار می‌نویسد:
در این سال «اوّل هجرت» آن حضرت میان مهاجرین و انصار عقد برادری برقرار کرد که این برادری آنها را بر سه چیز وادار می‌ساخت:
1 - مقاومت برای حق
2 - فداکاری و کمک به یکدیگر
3 - ارث بردن از یکدیگر
آنها نود نفر، چهل و پنج تن از مهاجرین و چهل و پنج تن از انصار بودند و این پیش از جنگ بدر بود و چون واقعه «بدر» پیش آمد خداوند آیه:
وَاُولُوا الاَرْحامِ بَعْضُهُمْ اَوْلی بِبَعْضٍ فی کِتابِ اللَّهِ [1] .
(و خویشاوندان سببی بعضی از آنها بر بعضی دیگر برتری دارند در کتاب خدا)
را نازل فرمود که جریان ارث بردن نسخ گردید. [2] .
به هر حال رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم در این اقدام، یکایک اصحاب و یاران را با هم برادر کرد، که دست در دست هم گذاشتند و عقد برادری خواندند،
امّا علی بن ابیطالب علیه السلام را با کسی برادر نکرد.
آن حضرت از این کار بسیار غمگین شد و گفت:
یا رسول اللَّه صلی الله علیه وآله وسلم پدر و مادرم فدای تو باد، مرابا کسی برادر نکردی؟
پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم فرمود:
یا علی تو را برای خود نگاه داشتم، تو برادر مَنی و من برادر تو هستم.
«اَنْتَ اَخی وَ اَنَا اَخُوکَ یا عَلِی» [3] .
امام رضا علیه السلام از امام علی علیه السلام نقل کرده است که آن حضرت فرمود:
اَنَا عَبْدُاللَّهِ وَ اَخُو رَسُولِهِ لا یقُولُها بَعْدی اِلاَّ کَذّابٌ [4] .
«من بنده خدا و برادر رسول خدا صلی الله علیه وآله هستم و هیچ کس بعد از من این ادّعا را نمی‌کند، جز دروغگو».