حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام هرگاه احتیاج پیدا می‌کرد سعی داشت تا از بیت‌المال استفاده نکند و با فروش وسائل زندگی، مشکلات اقتصادی خانواده رابرطرف می‌فرمود.
روزی شمشیر خود رابه بازار آورد تابفروشد واز آن لباس تهیه کند، و فرمود:
چه کسی این شمشیر را از من می‌خرد؟ به خدا سوگند با این شمشیر چقدر غبار اندوه از چهره رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم زدودم، و اگر احتیاج به لباس نداشتم آن را نمی‌فروختم.
شخصی نزد امام علی علیه السلام آمد و گفت:
من این لباس را نسیه به شما می‌فروشم. [1] .
در حالی که جهان اسلام و همه سرمایه‌های کشور اسلامی در اختیار آن حضرت بود.