حرّه دختر حلیمه سعدیه (مادر رضاعی رسول‌اللّه (ص) بود که از شیعیان و دوستداران حضرت علی(ع) (ص) بود. که زمان پیریش مصادف شد با حکومت استبداد تاریخ حجاج بن یوسف ثقفی که یکی از سمتگران و خونخواران است و از طرف عبدالملک مروان سردار و حاکم عراق بود و او در زمان حکومتش بسیاری از شیعیان را به شهادت رساند و دهها هزار نفر مردم را هلاک کرد و شیعیان را با وضع بسیار فجیع و دردناکی بشهادت می‌رساند.
روزی حجاج حرّه را احضار کرد. حرّه به مجلس حجاج رفت. حجاج به او گفت: شنیده‌ام که تو عقیده داری علی(ع) بن ابیطالب (ع) از ابوبکر و عمر و عثمان برتر و بالاتر است؟
حرّه گفت: هر که این حرف را زده دروغ گفته است. زیرا من عقیده دارم آقا امیرالمؤمنین علی(ع)نه تنها براین سه نفر بلکه بر تمام پیغمبران بغیر از رسول خدا (ص) برتر و بالاتر و بهتر و با فضیلت‌تر است.
حجاج با شنیدن این اعتراف جسورانه فریاد زد: وای برتو آیا علی(ع)از پیامبران اولوا العزم برتر می‌دانی؟ حرّه فرمود: من او را برتر و بالاتر نمی‌دانم، بلکه خداوند او را بر تمام انبیاء برتر می‌داند و در این مورد در قرآن نیز گواهی داده است.
حجاج گفت: اگر این موضوع را از قرآن اثبات کردی نجات پیدا می‌کنی وگرنه دستور می‌دهم که در همین مجلس ترا هلاک کنند. حرّه فرمود قبول است و براین عقیده هم هستم و امّا چرا از حضرت آدم آقا علی(ع) (علی(ع)هماالسلام) بالاتر است. قرآن کریم می‌فرماید: چون آدم به درخت ممنوعه نزدیک شد، خداوند عمل او را نپذیرفت.
امّا خداوند در قرآن خطاب به آقا علی(ع)می‌فرماید: عمل شما خانواده عصمت و طهارت مقبول درگاه حق است. [1] .
در جای دیگر می‌فرماید: خداوند به آدم فرمود: به درخت نزدیک نشوید. [2] .
ولی حضرت آدم ترک اولی کرد (ترک اولی گناه نیست بلکه انجام دادن عملی است که بهتر از آن را می‌توان انجام داد و ترک اولی برای مردم عادی جایز است خداوند انتظار دارد که انبیاء و اولیاء (علی(ع)هم‌السلام) همیشه کار بهتر انجام داده و ترک بهتر ننمایند). و به آن نزدیک شد و از میوه آن چید، اما خداوند همه چیز دنیا را برای امیرالمؤمنین علی(ع)حلال کرد، اما حضرت به دنیا نزدیک نشد.
اما راجع به حضرت نوح (ع)، خداوند در قرآن می‌فرماید: او دارای زنی بدکار و کافر بود (تحریم 3) امّا حضرت علی(ع)همسری داشت که خداوند رضایت خود را در رضایت او قرار داده بود.
اما حضرت ابراهیم (ع)، وی بخداوند عرضکرد: خداوندا بمن نشان بده که چگونه مردگان را زنده می‌کنی، خداوند فرمود: مگر ایمان نیاوردی؟ عرضکرد چرا ایمان آورده‌ام ولی می‌خواهم قلبم مطمئن‌تر گردد و به یقینم افزوده شود. [3] .
امّا آقا علی(ع)فرمود: اگر پرده‌ها عقب رود تا من غیب را ببینم برای من هیچ فرقی نمی‌کند و به یقینم افزوده نمی‌گردد، [4] یعنی بقدری به قیامت ایمان دارد که گوئی هر لحظه قیامت را می‌بیند.
امّا حضرت موسی (ع)، وقتی خداوند به او امر کرد که برای دعوت فرعون برو، حضرت موسی (ع) عرضکرد: می‌ترسم مرا بکشند، زیرا یک نفر از آنها را کشته‌ام [5] امّا شبی که کفّار تصمیم گرفتند حضرت رسول‌اللّه (ص) را بقتل برسانند و چهل شمشیرزن دور خانه پیامبر (ص) جمع شده بودند پیامبر فرمود یا علی(ع) آیا جای من می‌خوابی؟ آقا علی(ع)فرمود: آیا جان شما درامان خواهد بود؟ فرمود: بله آقا فرمود جان من بفدای شما و در بستر پیامبر خوابید و نترسید.
امّا درباره حضرت عیسی (ع): حضرت مریم (علی(ع)هاالسلام) در عبادتگاه زندگی می‌کرد، وقتی وضع حملش نزدیک شد، ندا رسید که اینجا خانه عبادتست نه زایشگاه، در نتیجه حضرت مریم از مسجد اقصی، بیرون رفت و در بیابان کنار درختی وضع حمل کرد. اما وقتی که مادر آقا علی(ع)ایشان را حامله بود، پرده کعبه را گرفت و خداوند را بحقّ مولودش قسم داده در نتیجه کعبه شکافته شد و او در داخل خانه خدا، حضرت علی(ع)را به دنیا آورد.
حجاج خونخوار و ستمگر بقدری از این سخنان مبهوت شده بود که علاوه بر آزادی او خلعت و پاداشی به او داد.
علی(ع) جانم، علی(ع) جانم
علی(ع) ای جان جانانم
ز لطف حضرت سبحان
ز شوق کعبه شد تابان
جمال حضرت جانان
سر آمد شام هجرانم
علی(ع) جانم علی(ع) جانم
علی(ع) ای جان و جانانم
شه والا تبار آمد
ولی کردگار آمد
ز کعبه آشکار آمد
علی(ع) ممدوح قرآنم
علی(ع) جانم علی(ع) جانم
علی(ع) ای جان و جانانم
همه عالم چراغان شد
توگوئی نور باران شد
تولد، شاه مردان شد
که آمد مهر تابانم
علی(ع) جانم، علی(ع) جانم
علی(ع) ای جان و جانانم
خدا را خود، ولی آمد
که دلها منجلی آمد
علی(ع) آمد علی(ع) آمد
علی(ع) مولای مردانم
علی(ع) جانم علی(ع) جانم
علی(ع) ای جان و جانانم