برخی از یاران رسول خدا(ص) (به گمان اینکه لازمه پرواپیشگی این است که خود را از مواهب الهی محروم سازند و آنچه زا خدای متعال روا داشته بر خود ممنوع کنند) بر آن شدند تا از همسران خود دوری گزینند و روزها را به روزه شام کنند و شبها را با عبادت خدا به صبح آرند.
پیامبر خدا(ص) توسط همسرش ام سلمه از تصمیم آنان آگاه گشت. پس (بی درنگ) نزد آنان رفت و فرمود:
(شنیده ام) به زنانتان رغبت نشان نمی‌دهید؟! اما من چنین نیستم، بلکه نزد زنان خود می‌روم و در روز غذا می‌خورم و هنگام شب به بستر خواب می‌روم. این روش من است، هر کس از راه و روش من سر باز زند از من نیست.
گفتار رسول خدا(ص) که پایان گرفت، جبرئیل این آیات را فرود آورد:
ای اهل ایمان! چیزهای پاکیزه را که خدا برای شما حلال نموده است بر خود حرام مکنید و از ستم دور کنید که خدا ستمکاران ار دوست ندارد و از هر چیز حلال و پاکیزه‌ای که خدا روزی شما کرده است بهره گیرید و از خدایی که به او گرویده اید پروا پیشه کنید. [1] .
گفتند: ای فرستاده خدا! ما سوگند یاد کرده ایم که با خدای خویش پیمان بسته ایم که چنین کنیم.
آیه بعد در پاسخ آنان نازل شد:
خداوند، سوگندهای بیهوده شما را مواخذه نخواهد کرد. و لیکن بر آن قسمی که از روی عقیده قلبی یاد کنید بازخواست خواهد نمود که در این صورت کفاره شکستن قسم، اطعام ده فقیر از خوراکی متوسط که برای خود تهیه می‌بینید، و یا پوشاندن آنهاست و یا آزادی برده‌ای در راه خدا. و کسی که تونای انجام دادن این کارها را ندارد، باید سه روز روزه بگیرد....
عن علی قال: ان جماعه من الصحابه کانوا حرموا علی انفسهم النسا و الافطار بالنهار و النوم باللیل، فاخبرت ام سلمه رسول الله (ص) فخرج الی اصحابه فقال:
اترغبون عن النسا؟ انی اتی النسا و اکل بالنهار و انام باللیل فمن رغب عن سنتی فلیس منی.
و انزل الله (یا ایها الذین آمنوا لاتحرموا طیبات ما احل الله لکم...)فقالوا: یا رسول الله (ص) انا قد حلفنا علی ذلک، فانزل الله: (لایواخذکم الله باللغو فی ایمانکم... ذلک کفاره ایمانکم اذا حلفتم و احفضوا ایمانکم [2] .