متن: « 256، 255 »

تجزيه و تركيب‌

ان: از حروف مشبّهة بالفعل، « الّذىّ » اسمش و « فعلّة » خبرش است.

الّذى: موصول، و جمله « افتقر اليه الشّيئ» صله آنست.

و الشّيئ: مبتداء و خبرش « يرى معلولا» است.

معلولا: مفعول دوّم براى « يرى » بصيغه مجهول.

فاء: عاطفه بمعناى ترتيب ذكرى « عطف مفصّل بر مجمل».

منه: جارّ و مجرور، متعلّق باستقرّ، خبر مقدّم براى ناقص و « من » جارّه‌

بمعناى تبعيض است چ نان چ ه در فقرات بعدى همين معنا و تركيب‌

جاريست.

ترجمه: آنچه كه اشياء به آن محتاج هستند علّت بوده و آن اشياء معلول مى‌باشند و

علّت يا ناقصه است و يا مستقلّ، يا خارج است و يا داخل.

متن: « 258، 257 »