متن: « 113 »

تجزيه و تركيب‌

واو: استينافيّه.

انّا: از ادات حصر، مركّب از « انّ » و « ماء كافه».

فاض: فعل و ضمير مستتر فاعل آنست كه به « مؤثّر » راجعست.

اتّصال: مضاف و مضاف اليهش « كون » است كه آنهم به « شيى‌ء » اضافه‌

شده، مفعول براى « فاض » .

واو: عاطفه.

مثل المجعول: مضاف و مضاف اليه، مبتداء و خبرش « كفى‌ء » است.

للشّيى‌ء: جارّ و مجرور، متعلّق به « المجعول » است.

ترجمه: تأثير و فيض مؤثّر در بقاء ممكن باين معنا است كه وجودش را استمرار

ميدهد و حكم مجعول چ يزى حكم سايه شاخص است كه تابع محض آن ميباشد و

وجودش وجود ظلّى است.

شرح عربى: و قولنا: و انّما فاض اتّصال كون شيى‌ء، جواب عمّا عسى ان يقولوا

لو احتاج الممكن فى حال البقاء الى المؤثّر فتأثيره امّا فى الوجود الّذى‌

هو كان حاصلا قبل هذه الحال فهو تحصيل الحاصل و امّا في وجود

جديد حادث هذا خلف.

و حاصل الجواب انّ التّأثير في امر جديد لكنّه استمرار الوجود الاوّل‌

و اتّصاله لا امر منفصل عن الاوّل ليكون خلاف الفرض.

ترجمه: و قول ما كه گ فتيم: و انّما فاض اتّصال كون شيى‌ء.

جواب است از اشكاليكه احتمالا ممكنست بشود و آن اينستكه: