نسبة الشّيئ الى ما يحيط به بحيث لينتقل بانتقاله و بهذا يفترق عن الاين‌

اذ لا ينتقل المحيط بانتقال المحاط هناك و الاحاطة اعمّ من التّامّة و

غيرها فيشمل التّعمّم و التّنعّل كالتّقمّص و التّجلبب.

ترجمه:

فصل در بيان اعراض نسبيّه از جمله آنها «اين و متى» مى‌باشد

هيئتى كه از بودن شيئ در مكان حاصل مى‌شود « اين » مى‌باشد.

البتّه وقتى گ فتيم « هيئت » اشاره كرديم باينكه هيئت خاصّه و بودن‌

مخصوص مراد و مقصود است و مجرّد نسبت شيئ به مكان منظور نيست و در نظائر

اين مقوله از مقولات ديگر نيز امر چ نين مى‌باشد.

و متى هيئتى است كه از بودن شيئ در زمان حاصل مى‌شود.

و بودن شيئ در زمان البتّه اعمّ است از اينكه در آن بوده يا در حدّى از آن‌

قرار گ رفته مثل اينكه در « آن » و لحظه واقع شده باشد همچون وصولات و مماسات و

غير ايندو از آنيّات فلذا از اين امور به كلمه « متى » سؤال مى‌شود.

و نيز معلوم باشد بودن شيئ در زمان اعمّ است از اينكه بر وجه انطباق بوده‌

همچون حركت قطعيّه يا بر غير وجه انطباق باشد نظير حركت توسّطيّه.

و از جمله اعراض نسبى جده مى‌باشد و آن هيئتى است كه بخاطر چ يزى‌

است كه احاطه به چ يز ديگر دارد.

بنابراين نسبت دادن هيئت بخاطر ادنى ملابست مى‌باشد.

و ممكنست كلمه « ماء » در « ما يحيط» موصوله نبوده بلكه مصدريّه باشد

بنابراين معناى عبارت چ نين مى‌شود:

جده هيئتى است كه بجهت احاطه داشتن چ يزى بچيز ديگر حاصل‌