6- « عن » به معناى مجاوزت و « على » براى « استعلاء » مى‌باشد مانند: رميت السّهم عن القوس و نظير: زيد على السطح.

7- زمانى كه كلمه « من » بر سر على و « عن » درآيد اين دو اسم مى‌باشند مانند: جلست من عن يمينه (نشستم از جانب راست او) و نظير: نزلت من على الفرس (پائين آمدم از بالاى اسب)

8- كاف براى تشبيه كردن مى‌آيد مانند: زيدد كعمرو (زيد شبيه به عمرو است)

و گاهى هم زائده و براى تأكيد استعمال مى‌شود مانند: ليس كمثله شيئ‌

9- مذ و منذ داراى دو معنا مى‌باشند:

الف: ابتداء زمان ماضى چنانچه در ماه شعبان مى‌گوئى: ما رأيته مذ رجب (نديدم او را از اوّل ماه رجب).

ب: ظرفيت در زمان حاضر مانند: ما رأيته منذ يومنا (نديدم او را از ابتداء امروز)

10- سه حرف جار بوده كه براى استثناء استعمال مى‌شوند آنها عبارتند از: حاشا و عدا و خلا مانند: جائنى القوم خلا زيد يا حاشا عمرو و يا عدا بكر.

11- امّا استخراج « واو » و « تاء » و « على » و « كاف » و معانى آنها در جملات مذكور:

الف: « واو » عاطفه بوده و « على » در هردو موضع به معناى استعلاء است و مى‌توان آنرا در دوّمى به معناى « فى » دانست.

د: « كاف » به معناى تشبيه است‌

ه: « على » به معناى « استعلاء » و « واو » به معناى عاطفه مى‌باشد

و: « واو » در « و الطور» به معناى قسم و در « كتاب مسطور» عاطفه است‌

ز: « تاء » براى قسم مى‌باشد « على » براى استعلاء است، واو، حاليه است‌