مبارك الاسم اعزّ اللّقب، كريم الجرشى اى النّفس شريف النّسب.

و الاغر من الخيل، الابيض الجبهة ثمّ استعير لكلّ واضح معروف و فيه نظر، لانّ الكراهة فى السّمع انّما هى من جهة الغرابة المفسّرة بالوحشيّة مثل تكأكأتم و افر نقعوا و نحو ذلك.

و قيل: لانّ الكراة فى السّمع و عدمها يرجعان الى طيب النّغم و عدم الطّيب لا الى نفس اللفظ.

و فيه نظر، للقطع باستكراه الجرشى دون النّفس مع قطع النّظر عن النّغم.

ترجمه‌

مصنف گويد:

گفته شده كه فصاحت در كلمه لازم دارد كه لفظ از كراهت در سمع نيز خالى باشد مانند كراهت در سمعى كه [جرشى‌] واقع در اين بيت دارد:

كريم الجرشى، شريف النّسب.

امّا در اين گفتار نظر و مناقشه است.

شارح گويد:

چنين گفته شده كه فصاحت در مفرد آنست كه كلمه از آنچه ذكر شد و نيز از كراهت در سمع خالى و خالص باشد.

و مقصود از كراهت در سمع آنستكه لفظ بطورى باشد كه گوش را ناخوش آمده و از شنيدن آن تنفّر داشته باشد همچون كلمه [جرشى‌] در كلام ابى الطّيّب.

كلمه [جرشى‌] بمعناى نفس است و كلمه [اغرّ] را وقتى استعمال‌