ان جاء زيد.

2- مفرد در مقابل تثنيه و جمع چون ضارب در مقابل ضاربان و ضاربون.

3- مفرد در مقابل كلام مانند زيد در مقابل زيد قائم فقط.

قوله: فانّه قد يكون بيت من القصيدة: ضمير در [فانّه‌] بمعناى [شأن‌] مى‌باشد.

قوله: مع انّه متّصف بالفصاحة: ضمير در [انّه‌] به [بيت‌] راجع است.

قوله: و فيه نظر: ضمير در [فيه‌] به كلام قيل كه مركّب ناقص را در كلام داخل كرد راجعست.

قوله: انّما يصحّ ذلك: مشاراليه [ذلك‌] دخول مركّب ناقص در كلام مى‌باشد.

قوله: و لم ينقل ذلك عنهم: مشاراليه [ذلك‌] اطلاق كلام بمركّب ناقص مى‌باشد و حاصل مراد آنكه از اهل لسان چنين نقل شده كه براى چنين مركبى فصاحت را صفت مى‌آورند بدون آنكه بآن اطلاق كلام نمايند.

قوله: انّه داخل فى المفرد: ضمير در [انّه‌] به مركّب ناقص راجع است.

قوله: لانّه يقال: ضمير در [لانّه‌] به مفرد راجعست.

قوله: و مقابلته بالكلام ههنا: ضمير مجرورى در [مقابلته‌] به مفرد راجعست.

مؤلف گويد: