بوده يا در غير آن باشد، چه هريك از خطاب و تكلّم و غيبت در كلام وارد شده باشند يا مقتضاى ظاهر ايراد آن باشد.

سپس بدنبال [ينقل الى الآخر] مى‌گويد:

پس اقسام شش‌تا است كه از ضرب سه در دو حاصل مى‌شود و لفظ [مطلقا] در عبارت سكّاكى نيست ولى مراد و مقصودش مى‌باشد چه آنكه بحسب آنچه از مذهب و عقيده سكّاكى در التفات بملاحظه امثله بدست مى‌آيد آن است كه اين قيد مورد اراده و قصد وى بوده است.

و سپس در ذيل [يسمّى هذا النقل‌] مى‌گويد:

اين نام باصطلاح علماء معانى است و وجه تسميه‌اش باين نام آن است كه كلمه [التفات‌] از التفات انسان از راست به چپ يا بالعكس اخذ شده است.

و در ذيل قول امرء القيس كه مى‌گويد:

تطاول ليلك بالاثمد، مى‌افزايد:

شاهد در [ليلك‌] است كه شاعر بخودش از باب التفات خطاب نموده و مقتضاى ظاهر آنست كه بگويد ليلى و كلمه [اثمد] بفتح همزه و ضمّ ميم اسم مكانى مى‌باشد.

قوله: و لا النقل مطلقا: چه از حكايت به غيبت بوده و چه غير آن باشد.

قوله: و لا تخلو العبارة من التّسامح: حاصل تسامح اينستكه:

ظاهر عبارت مصنف دلالت دارد كه نقل از حكايت بغيبت مختص نيست باينكه از حكايت بغيبت باشد و اين معنا ظاهرا فاسد و باطل است چون مستلزم آنست كه سلب كنيم اختصاص شئ را از خودش چه‌