ظاهرا كلمه [معمولة] معطوف است به [داخلة] ولى اين عطف درست نيست، زيرا دخول در حيّز نفى شامل آن مى‌باشد و احتياجى به ذكر عليحده نداشت.

چنانچه اگر آنرا معطوف به [اخّرت‌] نيز بدانيم و آن را اينطور معنا كنيم: او جعلت معمولة باز درست نيست زيرا تأخير از ادات نفى باز شامل آن مى‌شود، مگر آنكه تأخير را مختص بصورتى بدانيم كه ادات نفى بر فعلى كه در لفظ [كل‌] عمل نموده داخل نشده باشند چنانچه از مثال اينطور استفاده مى‌شود.

و سپس مى‌گويد:

معمول نيز اعم باشد از اينكه فاعل بوده يا مفعول و يا تأكيد براى يكى از ايندو و يا غير اين امور باشد مانند:

ما جاء القوم كلّهم، كه مثال است براى تأكيد فاعل.

و ما جاء كل القوم، كه مثال است براى فاعل در حاليكه تأكيد بر آن مقدم شده زيرا [كل‌] اصل در تأكيد مى‌باشد.

و لم آخذ كلّ الدّراهم، كه مثال است براى مفعول متأخر.

و كلّ الدّراهم لم آخذ، كه مثال است براى مفعول مقدّم.

و همچنين مثال لم آخذ الدّراهم كلّها او الدّراهم كلّها لم آخذ.

پس در تمام اينصور نفى تنها بشمول توجّه پيدا نموده نه باصل فعل و كلام مفيد ثبوت فعل يا وصف براى برخى از افراد مضاف‌اليه [كلّ‌] در معنا فاعل فعل يا فاعل براى وصف مذكور در كلام باشد.

يا در اينصور كلام مفيد تعلّق فعل يا وصف به بعض مصاديق مضاف‌اليه [كلّ‌] مى‌باشد در صورتيكه [كلّ‌] در معنا مفعول فعل يا وصف‌