جهتش آنست كه اگر ضمير مسنداليه مقدّم نمى‌شد و عبارت را اينطور مى‌آورد:

و اسئل اللّه تعالى الخ و اينجمله معطوف مى‌باشد به [و اضفت‌] و چون در متعاطفين مناسب اينست كه هردو از حيث ماضويت و مضارع بودن متحد باشند و اينمعنا در اينجا مفقود بود زيرا [اضفت‌] كه معطوف عليه است بصيغه ماضى و [اسئل‌] كه معطوف مى‌باشد به صيغه مضارع مى‌باشد لاجرم براى استخلاص از اين مناقشه ضمير را مقدّم نمود تا جمله اسميّه شده و بدين ترتيب [واو] حاليّه ميشود.

قوله: اى محسبى و كافى: كلمه [حسبى‌] در اصل اسم مصدر است بمعناى [كفايت‌] لذا در موقع اخبار از مفرد و متعدد يكسان استعمال مى‌شود مثلا مى‌گويند:

زيد حسبك و زيد و عمرو حسبك.

و گاهى آنرا بمعناى اسم فاعل استعمال مى‌نمايند به معناى محسب و كاف چنانچه در اينجا بهمين معنا استعمال شده.

قوله: و المخصوص محذوف: يعنى اسم مخصوص بمدح حذف شده و تقدير چنين است:

و نعم الوكيل اللّه.

متن: مقدمه:

شرح عربى‌ رتّب المختصر على مقدمة و ثلاث فنون لانّ المذكور فيه امّا ان يكون من قبيل المقاصد فى هذا الفن او.

الثانى المقدمة و الاوّل ان كان الغرض منه الاحتراز عن الخطاء فى تأدية المعنى المراد فهو الفنّ الاوّل و الا فان كان الغرض منه‌