كه تثنيه باشد و بيش از دوتا بفرض آنكه جمع باشد.

پس اصل نكره مفرده آنستكه براى يكفرد از جنس بيايد و گاهى از آن فقط جنس را قصد مى‌نمايند و زمانى نيز تنها فرد واحد را اراده مى‌كنند.

و آنچه كلام شيخ در دلائل الاعجاز بآن اشعار دارد اينستكه بين معرفه و نكره فرقى نيست در اينجهت كه بناء فعل براى اين دو گاهى براى تخصيص بوده و زمانى بمنظور تقوى مى‌باشد.

شرح فارسى:

توضيح‌

گفته شد تقديم مسنداليه بر فعل منفى يا بمنظور افاده تقوّى است و يا بلحاظ تخصيص.

شارح مى‌گويد:

اين امر در صورتى بود كه مسنداليه معرفه باشد چنانچه از امثله آن نيز معلوم مى‌شود حال اگر مسنداليه نكره بوده و معذلك بر فعل مقدّم گردد يا افاده تخصيص جنس مى‌كند و يا تخصيص فرد و شخص چنانچه در مثال رجل جائنى اگر بمنظور افاده تخصيص جنس باشد معنايش اينست فقط جنس مرد نزد من آمده نه زن، و در صورتى كه بلحاظ تخصيص فرد باشد مفادش اينستكه فقط يكمرد آمده نه بيشتر.

شرح و تفصيل‌

اسماء اجناس همچون (رجل)، (اسد)، (ماء) و امثال اينها حامل دو معنا مى‌باشند: جنسيّت و عدد معيّن.