چنانچه در آيات: (اعلم غيب السّموات و الارض) و (علّم آدم الاسماء كلّها) و (اذ قلنا للملائكة اسجدوا لآدم) و (اللّه يحب المحسنين) و (ما هى من الظّالمين ببعيد) و (ما اللّه يريد ظلما للعالمين) كلمات السّموات و الاسماء و الملائكة و المحسنين و الظّالمين و العالمين از مصاديق مورد بحث مى‌باشند و لذا مثال جائنى القوم يا جائنى العلما الّا زيدا يا الّا الزيدين صحيح بوده و احدى نيز در صحت آن مناقشه ننموده با اينكه مثال: جائنى كلّ جماعة من العلماء الّا زيدا ممتنع است.

قوله: و استغراق المفرد اشمل: اين مسئله، خود از مسائل مستقل بوده و ارتباطى با مسئله قبل ندارد و مقصود از آن اين است كه اسم جنس مفرد وقتى مدخول الف و لام استغراق يا ديگر ادات عموم واقع شد واجد عموم و شمولى مى‌شود كه بمراتب از شمول تثنيه و جمع اوسع مى‌باشد و شرح اوسع بودن گذشت.

قوله: سواء كان بحرف التعريف: ضمير در [كان‌] به استغراق راجعست و اينقسم كه استغراق مستند بحرف تعريف باشد محل بحث و كلام در اينجا مى‌باشد مانند [الرّجل‌].

قوله: او غيره: يعنى استغراق بواسطه غير حرف تعريف باشد مانند نكره در سياق نفى.

قوله: انّه يتناول كلّ واحد الخ: ضمير در [انّه‌] به مفرد محلّى به الف و لام راجعست.

قوله: فانّه لا يصحّ اذا كان فيها رجل الخ: ضمير در [فانّه‌] به مثال [لا رجل فى الدّار] راجعست.

قوله: و هذا فى النكرة المنفيّة مسلّم: مشاراليه [هذا] به‌