شده و از مصاديق شاهد مثال مى‌شود.

2- الف و لام حقيقت (ماهيّت) و آن اينست كه بواسطه آن به نفس حقيقت و مفهوم مسمّى اشاره شود بدون اينكه افراد و مصاديق ملحوظ باشند مانند اينكه گويند: الرّجل خير من المرأة يعنى جنس و حقيقت مردان از جنس زنان بهتر است حال منافات ندارد بعضى از افراد زنان نسبت ببعضى از مردان افضل باشند.

قوله: الى حصّة من الحقيقة: مقصود از [حصّة] همان فرد مى‌باشد.

قوله: واحدا كان او اثنين: ضمير در [كان‌] به حصّه راجع است.

قوله: لتقدّم ذكره: يعنى ذكر حصّه.

قوله: لكنّه ليس بمسند اليه: ضمير در [لكنّه‌] به [الانثى‌] راجعست و وجه مسنداليه نبودنش آنست كه مجرور به كاف بوده و خبر براى ليس مى‌باشد.

قوله: و هو المسند اليه: ضمير [هو] به [الذكر] راجع است و وجه مسنداليه بودنش آنست كه اسم ليس مى‌باشد.

قوله: و قد يستغنى عن ذكره: يعنى عن ذكر الحصّة.

قوله: لتقدّم علم المخاطب به: ضمير در [به‌] به حصّه راجع است.

متن: و قد يأتى لواحد باعتبار عهديته فى الذهن كقولك ادخل السّوق حيث لا عهد و هذا فى المعنى كالنّكرة

شرح عربى‌ و قد يأتى المعرّف بلام الحقيقة او احد من الافراد