مشاراليه سزاوار شايسته است بآنچه بعد از اسم اشاره آمده بخاطر اوصاف مذكور بعد از مشاراليه مانند: الذين يؤمنون بالغيب و يقيمون الصّلوة تا آنجا كه مى‌فرمايد: اولئك على هدى الخ‌ .

خداوند متعال بدنبال مشاراليه يعنى [ الذين يؤمنون‌ ] اوصاف متعددى كه ايمان بغيب و اقامه نماز و غير اينها باشد درآورده و سپس مسنداليه را اسم اشاره قرار داده است و آن باين منظور ميباشد كه تنبيه فرمايد براينكه اشخاص مشاراليه جملگى شايسته‌اند به آنچه بعد از [اولئك‌] قرار گرفته و مقصود از آن هدايت شدنشان در دنيا و رسيدن به نجاح و فلاح در آخرت است و اين شايستگى به خاطر اتّصافشان باوصاف مذكوره است.

شرح فارسى:

توضيح‌

ديگر از اغراضى كه برآوردن مسنداليه به صورت اسم اشاره مترتّب است اينكه براى مشاراليه اسم اشاره اوصافى را ذكر نموده و بدنبال آن اوصاف اشاره را قرار داده و پس از آن صفات ديگرى را ذكر نموده كه لياقت و شايستگى مسنداليه براى اتّصاف بصفات بعدى تنها از راه تعبير باسم اشاره قابل تنبيه و اعلان است مانند آيه (5) از سوره (بقره): [ اولئك على هدى من ربّهم و اولئك هم المفلحون‌ ] شاهد در اولئك استكه بدنبال [ الذين يؤمنون بالغيب و يقيمون الصلوة ] قرار گرفته بمنظور ابراز شايستگى مسنداليه (مشاراليه اولئك يعنى الذين) بصفات هدايت شدن در دنيا و فائز شدن آنها بفلاح و رستگارى در آخرت و علّت شايستگى هم اتصاف به‌