و گاهى مسنداليه را موصول مى‌آورند و جهت آن امور ذيلست:

الف: مخاطب بغير از صله بهيچيك از احوال مختصه مسنداليه اطلاعى ندارد مانند قول شما كه مى‌گوئيد:

الّذى كان معنا امس رجل عالم.

ب: تصريح باسم مسنداليه مستهجن و زشت مى‌باشد.

ج: غرض زيادى تقرير و ازدياد بيان مى‌باشد مانند: [ و راودته الّتى هو فى بيتها عن نفسه‌ ].

شارح گويد:

مقصود از [بالموصوليّة] اينست كه مسنداليه را معرف به موصوليّت بياورند باين معنا كه آنرا اسم موصول قرار دهند.

بعد در ذيل [لعدم علم المخاطب بالاحوال الخ‌] مى‌گويد:

مصنف متعرّض مثالى كه متكلّم يا مخاطب و متكلّم هيچيك بغير از صله بحالات ديگر مسنداليه مطّلع نيستند نگرديد مانند: الذين فى بلاد المشرق لا اعرفهم يا لا نعرفهم.

و جهت عدم تعرّض آنستكه مثل چنين كلامى فائده زيادى ندارد.

و بعد از [زيادة التّقرير] مى‌افزايد:

مقصود تقرير غرضى است كه كلام بمنظورش سوق داده شده و ذكر گرديده است.

بعضى گفته‌اند مقصود تقرير مسند و برخى اظهار كرده‌اند كه مراد تقرير مسنداليه است.

بعد مى‌گويد:

ضمير در [راودته‌] به يوسف عليه السلام راجعست و كلمه [مراودة]