بالكناية و اثبات الاستار لها استعارة تخييليّة و ذكر الوجوه ايهام او تشبيه الاعجاز بالصّور الحسنة استعارة بالكناية و اثبات الوجوه استعارة تخييليّة و ذكر الاستار ترشيح.

و نظم القرآن تأليف كلماته مترتبة المعانى، متناسفة الدّلالات على حسب ما يقتضيه العقل لا تواليها فى النّطق و ضمّ بعضها الى بعض كيف ما اتّفق.

ترجمه‌

مصنف گويد:

و بواسطه علم بلاغت و توابعش پرده‌هائى كه بر رخ اعجاز قرآن آويخته شده كنار زده مى‌شود.

شارح گويد:

يعنى بواسطه آن دانسته مى‌شود كه قرآن معجز است زيرا در بالاترين مراتب بلاغت قرار گرفته چه آنكه قرآن شريف مشتملست بر دقائق و اسرار و خواصّيخ كه از طاقت و قدرت بشر خارج است و عرفان باين امر وسيله مى‌گردد تا نبىّ اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم تصديق شود و تصديق حضرتش سبب ميشود كه انسان بتمام سعادات فائر و نائل گردد، پس علم بلاغت باعتبار معلوم و غايتش كه از اجلّ معلومات و غايات هستند از اجلّ علوم محسوب مى‌شود.

و تشبيه وجوه اعجاز به اشياء مختفى در پس پرده‌ها استعاره بالكنايه بوده و اثبات استار و پرده‌ها براى وجوه استعاره تخييليّه مى‌باشد و ذكر وجوه از باب ايهام است.

يا تشبيه اعجاز بصورتهاى زيبا استعاره بالكنايه و اثبات وجوه استعاره تخييليّه و ذكر استار از باب ترشيح مى‌باشد و مقصود از [نظم‌]