نظر قدر و منزلت بزرگترين علوم هستند و از جهت اسرار و مطالب باريك دقيقترين آنها مى‌باشند چه آنكه ظرائف علم عربى و امور نهانى آن تنها بواسطه اين علم دانسته مى‌شود و ...

شارح در مقام شرح گويد: مقصود از علم بلاغت دو علم معانى و بيان است كه فنّ اوّل و دوّم كتاب را تشكيل مى‌دهند و مراد از توابع بلاغت علم بديع است كه فنّ سوّم را پى‌ريزى مى‌كند.

و سپس در ذيل جمله [اذ به اه‌] مى‌گويد:

زيرا فقط بواسطه علم بلاغت و توابعش دقائق علوم عربيّه و اسرار آنها دانسته مى‌شود و علوم ديگر همچون لغت، صرف و نحو در آن دخالتى ندارند.

مؤلف گويد:

وجه استفاده حصر از كلام مصنف اينست كه كلمه [به‌] بلحاظ جار و مجرور بودنش متعلّق به [تعرف‌] است و على القاعده بايد از آن مؤخّر واقع شود ولى چون در اينجا مقدّم آمده لاجرم از باب تقديم ما هو حقّه التأخير يفيد الحصر مفيد انحصار مى‌باشد.

متن: و تكشف عن وجوه الاعجاز فى نظم القرآن استارها.

شرح عربى‌ اى به يعرف انّ القرآن معجز لكونه فى اعلى مراتب البلاغة لاشتماله على الدقائق و الاسرار و الخواص الخارجة عن طوق البشر و هذا وسيلة الى تصديق النّبى عليه السلام و هو وسيلة الى الفوز بجميع السّعادات فيكون من اجلّ العلوم لكون معلومه و غايته من اجلّ المعلومات و الغايات.

و تشبيه وجوه الاعجاز بالاشياء المحتجبة تحت الاستار استعارة