بود كه مصنف براى آن به مثل: جدّ جدّه مثال مى‌زد چه آنكه [شعر] در اينجا بمعناى مفعول است.

و مثال [نهاره صائم‌] براى اسناد بزمان و مثال [نهر جار] براى اسناد به مكان شاهد است زيرا شخص در روز صائم و آب در نهر جارى مى‌باشد.

و در ذيل [بنى الامير المديند] مى‌گويد:

مثال است براى اسناد به سبب و پس از آن مى‌نويسد:

شايسته است دانسته شود كه مجاز عقلى در نسبت غير اسنادى نيز همچون نسبت ايقاعى جارى مى‌شود مانند اعجنى انبات الرّبيع البقل و جرى الانهار.

چنانچه خداوند متعال مى‌فرمايد: فان خفتم شقاق بينهما .

و نيز نسبت ايقاعى همچون: مكر الّليل و النّهار و نومّت الّليل و اجريت النّهر.

همانطوريكه حضرت حقتعالى ميفرمايد: و لا تطيعوا امر المسرفين‌ .

ولى تعريفيكه مصنّف نموده فقط براى نسبت اسنادى است مگر آنكه بگوئيم مقصودش از اسنادى، مطلق نسبت و اسناد مى‌باشد.

و در اين مقام مباحث نفيسى است كه ما آنها را در شرح يعنى مطوّل زينت‌بخش كتاب قرار داده‌ايم.

شرح فارسى:

توضيح‌

ملابسات و متعلقات فعل‌

براى فعل متعلّقاتى است از جمله: