به اين دو نسبت نمى‌دهند.

بعد مى‌نويسد:

ضمير [له‌] در [اذا كان مبنيّا له‌] بفاعل در فعل مبنى براى فاعل يا به مفعول در فعليكه براى مفعول بنا شده است عود مى‌نمايد.

و پس از آن مى‌گويد:

ضمير در [الى غيرهما] به غير فاعل يا مفعول‌به راجع است و مقصود آن است كه:

فعل مبنى براى فاعل را بغير فاعل و فعل مبنى براى مفعول را به غير مفعول نسبت دهند.

و در ذيل [للملابسة] چنين مى‌نگارد:

يعنى اسناد فعل بغير ما هو له بخاطر آن باشد كه [غير] در ملابس بودن با [ما هو له‌] شباهت داشته باشد.

و در ذيل [عيشة راضية] مى‌گويد:

اين عبارت مثال است براى فعليكه براى فاعل بنا شده و آنرا به مفعول‌به نسبت داده‌اند زيرا [عيشه‌] مرضّى است نه راضى.

و مثال [سيل مفعم‌] ناظر به عكس مثال قبلى است يعنى شاهد است براى فعليكه براى مفعول بنا شده و آنرا بفاعل نسبت داده‌اند چه آنكه [سيل‌] پركننده است و بعبارت ديگر بايد گفت:

يفعم السّيسل و كلمه [يفعم‌] بمعناى [يملاء] است و مشتق از [افعمت الاناء] يعنى پركردم ظرف را مى‌باشد.

و بدنبال [شعر شاعر] مى‌گويد:

مثال است براى اسناد فعل يا معناى آنرا بمصدر ولى سزاوار