ضبط اينكلمه بصيغه اسم مفعول مى‌باشد.

و بدنبال [عن مؤكّدات الحكم‌] چنين آورده:

براى اينكه حكم نسبت به مخاطبى كه خالى الذّهن است در ذهنش متمكّن و مستقر گردد و ضمير در [كان‌] به مخاطب و در [متردّدا فيه‌] به حكم عائد است و مقصود از [طالبا له‌] اينستكه دو طرف حكم در ذهن او حاضر باشد و در اينكه بين ايندو نسبت واقع است يا واقع نيست متحيّر باشد و ضمير در [حسن تقويته‌] بحكم راجعست.

و علّت اينكه تقويت كلام بمؤكد حسن دارد اين است كه مؤكّد مزبور تردّد و شك را از مخاطب ياد شده زائل كرده و حكم را در ذهنش متمكّن و مستقر مى‌نمايد.

ولى در عين حال آنچه در كتاب دلائل الاعجاز ذكر شده اين است كه حسن تأكيد در جائيست كه مخاطب بخلاف حكم ظن داشته باشد.

سپس مى‌نويسد:

ضمير در [ان كان‌] به مخاطب راجع بوده و مقصود از [منكرا] منكرا للحكم مى‌باشد و ضمير در [وجب توكيده‌] بحكم بازمى‌گردد و در تفسير عبارت [بحسب الانكار] مى‌گويد:

يعنى بمقدار انكار از حيث قوّت و ضعف باين معنا كه واجب است تأكيد را بحسب ازدياد انكار زياد تا انكار زائل شود.

و در بيان شاهد در فرموده حقتعالى كه مى‌فرمايد [ انّا اليكم مرسلون‌ ] مى‌گويد:

شاهد در آنست كه جمله را بوسيله [انّ‌] و اسميه آوردنش تأكيد