قوله: عن الاحاطة به: ضمير در [به] به منعم به
راجعست
قوله: و لئلّا يتوهّم اختصاصه بشئ دون شئ: ضمير مجرور در [اختصاصه]
بحمد راجع بوده و مراد از [شئ] منعمبه بوده و اينجمله معطوفست به [ايهاما الخ]
بنابراين علّت دوّم است براى [لم يتعرّض].
متن:
و علّم:
شرح عربى
من عطف الخاص على العام رعاية لبراعة الاستهلال و تنبيها على فضيلة
نعمة البيان.
ترجمه
عطف [علّم] بر [ما انعم] از قبيل عطف خاص بر عام است و جهت آن
همانا مراعات براعت استهلال و نيز تنبيه بر شرافت و فضيلت نعمت بيان مىباشد.
شرح فارسى:
توضيح
عطف كلمه [علّم] به [ما انعم] در عبارت ماتن از قبيل عطف خاص به
عام است زيرا معطوف عليه (ما انعم) مطلق انعام است چه تعليم و چه غير آن فلذا جاى
اينسؤال استكه اين نوع عطف بلحاظ تكرارش تا ماداميكه مشتمل بر جهت اهمّ و قابل
توجّهى نباشد غير فصيح و احيانا مرغوبعنه است و نكتهاى كه در اينجا باعث اين عطف
شده چيست؟