و معنى البيت: انّى اليوم اطيب نفسا بالبعد و الفراق و اوطنّها على مقاساة الاحزان و الاشواق و اتجرّع غصصها و اتحمّل لاجلها حزنا يفيض الدّموع من عينى لأتسبّب بذلك الى وصل يدوم و مسرة لا تزول فانّ الصّبر مفتاح الفرج و لكل بداية نهاية و مع كل عسر يسرا و الى هذا اشار الشّيخ عبد القاهر فى دلائل الاعجاز و للقوم ههنا كلام فاسد اوردناه فى الشرح.

ترجمه‌

مصنّف گويد:

و يا خلل در انتقال از لفظ بمعنا است مثل قول شاعر ديگر:

پس انتقال از جمود عين به بخل ورزيدن آن و نريختن اشگ مى‌باشد نه بآنچه شاعر قصد نموده كه سرور و فرج باشد.

شارح گويد:

كلمه [اما فى الانتقال‌] معطوفست بر [اما فى النظم‌] و حاصل مراد اينست كه:

كلام ظاهر الدّلالة بر معناى مراد نباشد و آن بخاطر خللى است كه در انتقال ذهن از معناى اوّلى كه بحسب لغت از لفظ فهميده مى‌شود نسبت بمعناى دوّم كه مقصود بوده وجود دارد.

و علّت وجود اين خلل آنست كه در كلام لوازم بعيدى كه به وسائط بسيارى نياز دارند آورده شده و از طرفى ديگر قرائن دالّه بر معناى مقصود مخفى باشند مانند قول شاعر ديگر كه عباس بن احنف باشد البته مصنف در اينجا گفت [كقوله‌] بلكه گفت [كقول الآخر] براى‌