قد: بمعناى تقليل.

يبيح: فعل مضارع معلوم.

الغيب: فاعل براى « يبيح ».

فيه: جارّ و مجرور، متعلّق است به « يبيح ».

وصلا: مفعول است براى « يبيح ».

ترجمه:

و در جائيكه دو ضمير از نظر رتبه باهم متّحد باشند حكم اينستكه بايد دوّمى را منفصل بياورى ولى اگر هردو غائب باشند گاهى اين غائب بودن متّصل آوردن ضمير دوّمى را تجويز مى‌نمايد.

شرح عربى:

و فى اتّحاد الرّتبة، اى رتبة الضّميرين بان كانا لمتكلّمين او مخاطبين او غائبين، الزم فصلا، للثّانى، و قد يبيح الغيب فيه وصلا، و لكن لا مطلقا بل مع وجود اختلاف مابين الضّميرين كان يكون احدهما مثنّى و الآخر مفردا و نحوه نحو: انا لهماه قفو اكرم والد.

و نحو قول الفرزدق:

بالباعث الوارث الاموات قد ضمنت ايّاهم الارض فى دهر الدّهارير الضّرورة اقتضت انفصال الضّمير مع امكان اتّصاله.

ترجمه و شرح:

يكى ديگر از احكام ضمائر

مصنّف گويد:

اگر دو ضمير از حيث رتبه با يكديگر متّحد باشند لازم است ضمير دوّم را منفصل آورد.

شارح گويد:

مقصود اينستكه اگر دو ضمير هردو براى متكلّم يا مخاطب يا غائب باشند دوّمى را الزاما بايد منفصل آورد لذا در امثله ذيل ضمير دوّم را منفصل‌