شده و عذاب دردناكى در انتظار آنهاست».

مناظره گر: اگر خدا بر دلها و ديگر ابزار شناخت، مهر نهاده كه مانع از نفوذ هدايتهاى الهى مى شود، ديگر آنان چه گناهى را مرتكب شده اند كه عذابى بزرگ در انتظار آنها باشد؟

امام عسكرى(عليه السلام):اوّلاً مهر بر دلها و چشمها و گوشها مربوط به روز رستاخيز است كه فرشتگان آنها را از اين طريق بشاسند.

ثانياً: خدا بى آنكه آنان مرتكب جرم و گناهى بشوند، اين كار را
انجام نمى دهد، بلكه ختم بر قلوب نتيجه گناه كسانى است كه راههاى هدايت را به روى خود مسدود ساخته اند، آن گاه امام افزود: خدا بالاتر
و برتر از آن است كه با بندگان خود بازى كند، از آنان چيزى بخواهد ولى آنان را از انجام آن باز بدارد. آنان را به پيمودن راهى امر كند ولى به زور
آنان را از پيمودن، باز دارد. بنابراين عذاب عظيمى كه در اين آيه آمده است، به خاطر همين كارهاى پيشين آنهاست كه چنين نتيجه اى را دربرداشته است.[1]

تأثير علل طبيعى در پديده هاى مادّى

يكى از لغزشهاى محدّثان، و به دنبال آنان اشاعره اين است كه فقط در دنيا به يك علت و به يك مؤثّر بيش معتقد نيستند، تو گويى خدا، جانشين تمام اسباب و علل طبيعى است و آنان تصور مى كنند كه از اين راه به توحيد در خالقيت رسيده اند. اين عقيده به ظاهر زيبا اخيراً مايه دورى دانشمندان