جهان از اسلام گشته است، زيرا آنان تصور مى كنند كه عقيده محدثان و يا اشاعره نظر اسلام است كه هر نوع رابطه على و معلولى ميان موجودات طبيعى را انكار مى كنند در حالى كه علوم در قلمروهاى گوناگون بر پايه شناخت علل طبيعى و پايه تأثير استوار آنهاست.

امام عسكرى(عليه السلام) با تفسير آيه 22 از سوره بقره، به صورت تلويحى و اشاره به تأثير اين علل، اشاره مى كند. اينك آيه و ترجمه آن را مى آوريم:

(الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الأَرْضَ فِرَاشًا وَ السَّمَاءَ بِنَاءً وَ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الَّثمَرَاتِ رِزْقًا لَكُمْ فَلاَ تَجْعَلُوا للهِ أَنْدَادًا وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ).[1]

«آن كس كه زمين را بستر شما قرار داد و آسمان (جو زمين) را هم سقفى بر بالاى سر شما و از آسمان آبى(براى شما) فرو فرستاده و به وسيله آن ميوه ها را پرورش داد تا روزى شما باشد، بنابراين براى خدا شريك هايى قرار ندهيد در حالى كه مى دانيد (هيچ يك از اين شركا و بتها نه شما را آفريده اند و نه شما را روزى مى دهند».

امام(عليه السلام) درباره اين فقره از آيه (الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الأَرْضَ فِرَاشًا)مى فرمايد: زمين را سازگار با آفرينش شما قرار داده، نه زياد داغ كه شما را بسوزاند و نه زياد سرد كه شما را منجمد سازد، نه زياد نرم كه به سان آب در آن غرق شويد و نه زياد سخت كه نتوانيد در آن زراعت كنيد. آن را با شرايط خاصى آفريده است كه از آن بهره بگيريد و ساختمان، روى آن به استحكام قرار گيرد.