[1 اى آنكه گره‌هاى ناگواريها بوسيله او باز ميگردد، واى آنكه تندى سختيها باو شكسته ميشود، و اى آنكه رهائى يافتن از گرفتاريها و رفتن بسوى آسايش فراخى، از او در خواست ميگردد-] [2 كارهاى دشوار بقدرت و توانائى تو آسان شده، و بلطف و توفيق (از جانب) تو اسباب (هر كارى) سبب گرديده، و مقدّر شده بر اثر قدرت تو جارى و بر قرار گشته، و اشياء بر وفق اراده و خواست تو بكار رفته‌اند-] [3 پس آن اشياء باراده تو بى گفتنت فرمان بردار، و بخواست تو بى نهى و باز داشتنت باز داشته‌اند (در قرآن كريم «س 16 ى 40» فرمايد: إِنَّما قَوْلُنا لِشَيْ‌ءٍ إِذا أَرَدْناهُ أَنْ نَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ‌ يعنى جز اين نيست كه گفتار ما بچيزى هنگاميكه اراده نمائيم باينكه بآن بگوئيم موجود باش «بى گفتن و بى درنگ» موجود ميشود)-] [4 توئى كه براى (آسان كردن) دشواريها خوانده ميشود، و تو در سختيها پناهگاهى، از آنها دور نميشود جز آن سختى كه تو دور نمائى، و از آنها بر طرف نميگردد جز آن را كه تو برطرف كنى-] [5 و اى پروردگار بر من فرود آمده چيزى (بلاء و گرفتارى) كه سنگينى آن مرا دشوار است، و بمن رسيده چيزى كه زير بار رفتن آن مرا وامانده كرده-]