[6 و تو بقدرت خود آن را بر من رسانيده‌اى، و بسلطنت و توانائيت آن را بمن متوجّه گردانيده‌اى-] [7 پس براى آنچه بمن رسانده‌اى برگرداننده و براى آنچه متوجّه ساخته‌اى دفع كننده و براى آنچه بسته‌اى گشاينده و براى آنچه گشوده‌اى بستنده و براى آنچه دشوار كرده‌اى آسان كننده و براى آنكه خوار كرده‌اى يارى دهنده‌اى نميباشد (در قرآن كريم «س 10 ى 107» مى‌فرمايد: وَ إِنْ يَمْسَسْكَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلا كاشِفَ لَهُ إِلَّا هُوَ وَ إِنْ يُرِدْكَ بِخَيْرٍ فَلا رَادَّ لِفَضْلِهِ‌ يعنى و اگر خدا ضرر و زيانى بتو رساند جز او كسى نتواند آن را دفع كند، و اگر خير و نيكى براى تو خواهد فضل و احسان او را جلوگيرى نيست. و «3 3 ى 160» فرمايد: إِنْ يَنْصُرْكُمُ اللَّهُ فَلا غالِبَ لَكُمْ وَ إِنْ يَخْذُلْكُمْ فَمَنْ ذَا الَّذِي يَنْصُرُكُمْ مِنْ بَعْدِهِ‌ يعنى اگر شما را خدا يارى كند كسى بر شما غلبه و تسلط نيابد، و اگر خوارتان گرداند كيست كه بعد از او «بتواند» شما را يارى كند؟)-] [8 پس بر محمّد و آل او درود فرست، و اى پروردگار در آسايش را بفضل خود بروى من باز كن، و تسلّط غم و اندوه را بقوّت و توانائى خود شكست ده (از بين ببر) و بمن در آنچه شكوه دارم حسن نظر داشته باش و در آنچه در خواست نمودم شيرينى بخشش (خود) را بمن بچشان، و از جانب خويش رحمت و گشايش‌