كتاب، يكى
از ادله اربعه
است كه در فقه
به آن تمسك مى
گردد و مراد
از آن، قرآن
كريم است كه
از جانب
خداوند بر
پيامبر(صلى
الله عليه
وآله)نازل شده
و الفاظ و
معانى و اسلوب
آن، همه از
سوى خدا است.
قرآن معجزه
جاويد پيامبر(صلى
الله عليه
وآله) است و آن
چه كه در دست مسلمانان
است همان
كتابى است كه
بر قلب مقدس
پيامبر(صلى
الله عليه
وآله)نازل
گرديده است.
قرآن حجت
قاطع ميان خلق
و خالق بوده و
منبع اصلى
احكام شريعت
اسلام شمرده
مى شود. ادله
ديگر، يعنى
سنت، اجماع و
عقل، از آن
منبع پرفيض
سرچشمه گرفته
اند.
نكته اول:
قرآن از
ناحيه صدور آن
از جانب
خداوند
متعال، قطعى
الصدور است و
از ناحيه
دلالت، آيات
آن يا از
محكمات و يا
از متشابهات
مى باشد،
محكمات شامل
نص (قطعى
الدلالة) و
ظاهر (ظنى
الدلالة) است
و متشابهات آن
با ارجاع به
محكمات روشن
مى گردد.
نكته دوم:
مباحث
اصولى قرآن
درباره ناسخ و
منسوخ، عام و خاص،
مطلق و مقيد،
و مجمل و مبين
است، و به طور كلى
اين مباحث در
سه محور عمده
مطرح مى گردد: