(پنجم) قضيه منتشره مطلقه:

(345) قضيه‌ايست كه بضرورت ثبوت محمول براى موضوع در وقت غيرمعينى حكم شده باشد مثل: هر انسانى بطور ضرورت در يك وقتى نفس ميكشد.

درجه ضرورت در اين قضيه بعد از قسم سابق است. زيرا علت ضرورت مباين با ذات موضوع بوده و اشاره‌اى هم بوجود علت نشده و مبهم ميباشد.

(ششم) ضروريه بشرط محمول:

(346) قضيه‌ايستكه دوام اتصاف موضوع بمحمول را شرط ضرورت ثبوت خود محمول براى موضوع قرار داده باشند. مثل هر انسانى بطور ضرورت تا وقتى نويسنده است. نويسنده ميباشد. همه قضاياى فعليه اين ضرورت را دارا ميباشند زيرا هيچ‌چيزى تا بحد ضرورت و وجوب نرسيده باشد فعليت پيدا نميكند.

اين قسم از ضرورت بعد از وقوع يافت ميشود در صورتيكه ضرورتهاى ديگر قبل از وجود ميباشند. اين ضرورت شبيه بضرورت ذاتيه است زيرا وقتى محمول جزء موضوع قرار داده شود و بگوئيم انسان نويسنده، نويسنده است. مثل آنستكه گفته باشيم انسان حيوان است.

قضايائى كه موجه بدوام ميباشند

(347) قسمى از قضاياى موجهه، قضاياى دائمه‌اند. در اين قضايا، حكم بدوام ثبوت محمول براى موضوع مقيد گرديده است.