دوام بحسب مفهوم اعم از ضرورتست. زيرا دوام بمعنى شمول و استمرار ثبوت محمول براى موضوع در تمام اوقات وجود موضوع است و استمرار ممكن است بدون ضرورت بوده باشد.

بنابراين ضرورت اخص از دوام است زيرا ضرورت بمعنى آن است كه انفكاك محمول از موضوع ممتنع باشد و چيزيكه ممتنع الانفكاك بوده باشد مسلما دائم خواهد بود.

(348) اعميت دوام از ضرورت كه ذكر شد بحسب مفهوم آن دو بود و فعلا بايستى ملاحظه كنيم كه بحسب وجود با يكديگر چه رابطه‌اى دارند.

مسلم است دوام هيچ محمولى براى موضوع خود خالى از ضرورت نيست ليكن ضرورت بر دو قسم است: قسمى از آن معلول ذات موضوع و بدون هيچ قيد و شرط ديگريست و قسم دوم ضرورتى است كه علت ديگرى آنرا ايجاب نموده است.

اگر ضرورت را بطورى اعتبار كنيم كه شامل هردو قسم گرديده و بمعنى مطلق بگيريم دوام با ضرورت مساوى خواهد بود. و اگر تنها قسم اول را كه ضرورت بدون قيد و بحسب ذات موضوع است معتبر شماريم دوام اعم از ضرورت خواهد گرديد زيرا ممكن است تصاحب محمول با موضوع دائمى و اتفاقى باشد. مثل آنكه حركت براى سيارات دائم است و ضرورى نيست و سفيدى بشره براى بعضى اقوام و بعضى افراد دائمى و غيرضرورى ميباشد.