بس كه هست از همه كس و از همه سو راه به تو

به تو بر گردد اگر راهروى بر گردد 148، 173، 204

به بگذشتن از گورمان چاره نيست‌

كه جان را به جز گور گهواره نيست 36

بيخود از شعشعه پرتو ذاتم كردند 516

پروبال ما كمند عشق اوست‌

موكشانش مى‌كشد تا كوى دوست 160

پرى رو تاب مستورى ندارد

چو در بندى سر از روزن در آرد 415

پس عدم گردم عدم چون ارغنون‌

گويدم: إنا إليه راجعون 154

پيش از بناى مدرسه و دير و سومنات‌

ما بوده‌ايم در اطوار كائنات 162

تا نميرى نشوى زنده بدو كاين معمار

نكند كار در آن خانه كه ويرانه نكرد 310

جان عزم رحيل كرد گفتم كه مرد

گفتا چه كنم خانه فرو مى‌آيد 33، 247

چرخ با اين اختران نغز، خوش و زيباستى‌

صورتى در زير دارد آنچه در بالاستى 57

خاك چون عنقا آدم اوج اوست‌

فعل، چون دريا و عالم، موج اوست 154

در بلا هم مى‌چشم لذات او

مات اويم مات اويم مات او 108

در حضيض فعل حق، پس موج‌هاست‌

موج‌ها دريا و دريا موج‌هاست 204

ده بود آن، نه دل كه اندر وى‌

گاو و خر باشد و ضياع و عقار 42

راجع آن باشد كه بازآيد به شهر

سوى وحدت آيد از تفريق دهر 13، 62، 98، 182، 267

ره عقل جز پيچ در پيچ نيست‌

بَرِ عاشقان، جز خدا هيچ نيست 272

زين سبب من تيغ كردم در غلاف‌

تا كه كژ خوانى نخواند بر خلاف 467

سفر در خويشتن از خويشتن كرد

كسى كو عارف والامقام است 310

سيه‌رويى ز ممكن در دو عالم‌

جدا هرگز نشد و الله اعلم 62

طاعت او نيست ميسر كنهى بايد كرد

در دل دوست به هر حيله رهى بايد كرد 499