عاشقى گر زين سرو گر زان سر است‌

عاقبت ما را بدان شه ره براست 173، 204

عالم همه به فطرت توحيد زاده‌اند

اين شرك عارضى شمر و عارضى يزول 428

عقل اوّل راند بر عقل دوم‌

ماهى از سر گنده گردد نى زدم 458

عقل جزئى عقل را بدنام كرد 472

فرشته گرچه دارد قرب درگاه‌

نگنجد در مقام لى مع الله 102

وقتى لو لم تكن فى ذا السكون‌

لم يقل إنا إليه راجعون 13، 63

فلم يبق إلّا صادق الوعد وحده‌

و ما لوعيد الحق عين تعاين 482

كرده‌اند اين تله در خاك كه عنقا گيرند 248

گر حفظ مراتب نكنى زنديقى 35

گوش خر بفروش ديگر گوش خر

كاين سخن باور ندارد گوش خر 229، 267

ما را ز جام باده گلگون خراب كن‌

زان پيش‌تر كه عالم فانى شود خراب 165، 204

ما عدم‌هاييم و هستى‌هاى‌

تو وجود مطلق و هستى ما 471

ما مصيبت كش عشرت آن رندانيم 375

مرگ اگر مرد است گو پيش من آى‌

تا در آغوشش بگيرم تنگ تنگ 140

معانى هرگز اندر حرف نايد 86

من اگر خارم اگر گل چمن‌آرايى هست‌

با همان دست كه مى‌پروردم مى‌رويم 228

من ز چشم تو به روى مدامم نگران‌

نظر آموختم از صحبت صاحب نظران 310

منع حكمت مكن از بهر دل عامى چند 362

من همان دم كه وضو ساختم از چشم عشق‌

چهار تكبير زدم بر همه آنچه كه هست 112

مى‌دهد جان را فراقش گوشمال‌

تا بداند قدر ايام وصال 489

نظر مى‌كرد ببيند به جهان، قامت خويش‌

خيمه در مزرعه آب و گل آدم زد 324

نكته‌ها چون تيغ فولادست تيز

گر ندارى تو پسر، واپس گريز 85، 384