برخى از آيات وارد در معاد و نيز آيات وارد در ساير معارف از توحيد و اسما و صفات حق و آيات ناظر به فعل حق و نيز آيات راجع به افعال مستند به عباد و خلق اعمال و برخى ديگر از آيات مربوط به اصول از جمله متشابهات آيات، در كتب تفسير و عقايد ذكر شده‌اند.

نگارنده، در مقدمه خود بر رساله متشابهات القرآن مفصل در مسأله محكمات و متشابهات بحث نموده است و در مباحث بعدى در آيات راجع به معاد نيز مفصل بحث مى‌شود.

دانشمندان و محققان از فقها و علماى اصول، در آيات و اخبار مربوط به فروع و احكام فقهى زياد بحث كرده‌اند و به اندازه‌اى در ادله احكام در كتب فقهى بحث كرده‌اند كه جاى سخن براى كسى باقى نمانده است، ولى در آيات و روايات مربوط به اصول دين و عقايد، خيلى كم و در عين حال بسيار ناقص بحث و تحقيق شده. و مفسران به جاى تحقيق در عقايد و نحوه دلالت آيات بر معاد جسمانى و روحانى بيشتر به مسائل ادبى پرداخته‌اند، و برخى از كتب تفسيرى عرفانى نيز مملو است از تأويل و اين، غير از تحقيق در دلالات آيات است بر معانى و مفاهيم مستفاد از آيات، از جمله معاد جسمانى. در طى مسائل مربوط به عقايد و اصول- يعنى مسائلى كه فقط قطع و علم در آنها حجت است- نيز به اين امر كمتر توجه شده است كه ظواهر مطلقا حجيّت ندارد و در عقايد، نصوص كتاب (قرآن كريم) و در احاديث، متواترات از نصوص، حجت و لازم الاتباع است.

... حقير نسخه‌اى ديگر از اين رساله پيدا نمود كه در سال- 1280 ق به خط حكيم فاضل آخوند ملا عبد الوهاب مايوانى قوچانى تحرير شده است و در اين نسخه اصلا غلط ديده نمى‌شود. در نسخه مايوانى عبارات «تمت الرسالة بيد مصنفها الفقير الى رحمة اللّه القديم محمد بن ابراهيم المشتهر بصدر الشيرازي، أوتي كتابهما بيمينهما، حامدا للّه، مقدّسا لمجده، مسبّحا له، مصلّيا على نبيه و آله، مستغفرا لذنوبه و سيئاته و معاصيه و خطيئاته» نيست.

آخوند مايوانى از افاضل تلاميذ حكيم سبزوارى بود كه بعد از اتمام تحصيلات خود در معقول و منقول به قوچان مراجعت نمود و از باب آن كه در علم نجوم تبحر داشت، امير حسين خان شجاع الدوله زعفران لو، وى را نزد خود خواند و عنوان- منجّم باشى- را به او داد. آخوند ملا عبد الوهاب اجبارا دعوت او را اجابت نمود و مدتها به اين آدم شقى و خونخوار، مبتلا بود.