جهان كه گواهى است راست‌گوى بپرسيد و بشنويد و بالاخره تصديق و ايمان را از نتيجه دليل به‌دست آوريد نه اين‌كه اول ايمان بياوريد و بعد به قيد مطابقت آن دليل اقامه كنيد پس تفكر فلسفى نيز راهى است كه رسائى آن را قرآن كريم تصديق مى‌نمايد، و از سوى ديگر مى‌بينيم قرآن كريم با بيانى جالب روشن مى‌سازد كه همه معارف حقيقيه از توحيد و خداشناسى واقعى سرچشمه مى‌گيرد و استنتاج مى‌شود و كمال خداشناسى از آن كسانى است كه خداوند آنان را از هر جاى جمع آورى كرده و براى خود اختصاص داده است. آنان هستند كه خود را از همه كنار كشيده و همه چيز را فراموش كرده‌اند و در اثر اخلاص و بندگى همه قواى خود را متوجه عالم بالا ساخته ديده به نور پروردگار پاك روشن ساخته‌اند و با چشم واقع بين حقايق اشياء و ملكوت آسمان و زمين را ديده‌اند، زيرا در اثر اخلاص و بندگى به يقين رسيده‌اند و در اثر يقين ملكوت آسمان و زمين و زندگى جاودانى جهان ابديت بر ايشان مكشوف شده است.

با توجه در آيات كريمه ذيل اين مدعى كاملًا روشن مى‌شود:

«وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ» [1]

و مى‌فرمايد: «سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ* إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ» [2] و مى‌فرمايد: «قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحى‌ إِلَيَّ أَنَّما إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَمَنْ كانَ يَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صالِحاً وَ لا يُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً» [3]

و مى‌فرمايد: «وَ اعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ» [4] و مى‌فرمايد: «وَكَذلِكَ نُرِي إِبْراهِيمَ‌

[1] . انبياء، آيه 25. از آيه فهميده مى‌شود كه پرستش در دين خدا فرع توحيد و بر اساس آن تنظيم و بنا شده است‌

[2] . صافات، آيه 159. توصيف فرع درك است و از آيه فهميده مى‌شود كه كسى جز مخلصين و پاك شدگان خدا رابه نحوى كه بايد شناخته شود نمى‌شناسد و خدا از توصيف ديگران منزه است‌

[3] . كهف، آيه 110. از آيه فهميده مى‌شود كه براى لقاى حق جز توحيد و عمل صالح راهى نيست‌

[4] . حجر، آيه 99. از آيه فهميده مى‌شود كه پرستش واقعى خدا منتج يقين است‌