ما شاءَ رَكَّبَكَ». [1]

پس، «نار» خلافت از حق تعالى دارد، به دو واسطه در انارت و تسويه و تعديل.

چه، حق را، در هر عالم «خليفه» است، چون «عقل اوّل» در عالم عقل، و «نفس كل» در نفوس سماويّه، و «شمس» در اجسام، و «قمر» خليفه خليفة الخليفه است، و كواكب ديگر هم خلافتى دارند.

و در عالم عناصر، نفوس بشريّه را خلافتى است، در علوم و صناعات و سياسات: «إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً». [2] و بنا بر تأويل، آدم نوعى را شامل شود، سيّما النّفوس الكاملة: «ساسة العباد و اركان البلاد و أبواب الايمان و امناء الرّحمن» [3]، «يا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ». [4] پس، خلافت انسان كامل، خلافت «كبرى» است و خلافت نار، خلافت «صغرى»، بلكه خليفه «خليفة الخليفه» است، چون قمر.

ببين كه به قدر برگ صنوبرى از آن را، در محفلى مى‌گذارى، ديدن اوضاع و مشاهده دوستان و مطالعه كتب و غير اينها به انجام مى‌رسد و از هيچ گوهر قيمتى، اين نيايد، و براى هر درويش و توانگرى، ميسّر است اين در اضائت در شب تيره، و هم چنين، منافع ديگر از نضج و تعديل و غير اينها.

بايد سالك، آيات بيّن «نار» را و «شمس» را و «نجوم» را و غير اينها را، از چشم آنان كه مى‌پرستند، ببيند، در تعظيم شعائر اللّه، ولى خليل‌آسا: «وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ» [5] بگويد، «رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلًا» [6] بسرايد.

بيت‌

آيينه خانه‌اى ست، پُر از ماه و آفتاب‌

دامانِ خاكِ تيره، ز عكسِ صفاى تو

- پنجم، «اسلام» است،

[كه‌] غنى از بيان است.

- ششم، «انتقال» است‌

، چون انتقال مشروب نجس- مثلا- به بدن حيوان مأكول اللّحم و خون از بدن به گزندگان بدن از هوام و سوام. و سرّ مطهريّتش، آن‌