منسك در آيه مصدر و مراد از «امة» امّتهاى
گذشته است كه صاحب اديان آسمانى بودهاند نه امّتهاى مشركان.
وَ لِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنامَنْسَكاًلِيَذْكُرُوا اسْمَ
اللَّهِ عَلى ما رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعامِ ...حج: 34. در اين آيه نيز ظاهرا
مَنْسَك بمعنى عبادت است ولى عبادت قربانى و تضحيه يعنى براى هر امّتى از امم
گذشته عبادتى از قربانى قرار داديم تا نام خدا را بر چهارپايان كه قربانى ميكنند
ياد نمايند و شما اولين امّت نيستيد كه قربانى بر آنها تشريع شده است.
فَإِذا قَضَيْتُمْمَناسِكَكُمْفَاذْكُرُوا اللَّهَ: بقره: 200. مناسك بمعنى عبادتهاى حجّ استوَ أَرِنامَناسِكَناوَ تُبْ عَلَيْنا إِنَّكَ
أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُبقره: 128. «أَرِنا»را در آيه تعليم معنى كردهاند يعنى عبادتهاى ما را بما تعليم كن و
شايد مرا از آن بصيرت باشد يعنى ما را در عبادتهامان بصيرت و بينائى بده بعضى
مناسك را مواضع اعمال حجّ دانستهاند.
در خاتمه ناگفته نماند: كه در مفردات و المنار تصريح شده كه نسك در
اعمال حجّ غلبه پيدا كرده و مخصوص آن شده است.
نسل:انفصال
از شىء. «نَسَلَالوبرُ عن البعير و القميص عن
الإنسان» كرك از شتر و پيراهن از انسان منفصل شد، فرزند را از آن نسل گويند كه از
انسان منفصل ميشود (راغب) طبرسى نُسُول را در اصل بمعنى خروج گفته، مردم نسل
آدماند كه از پشت او خارج شدهاندثُمَّ جَعَلَنَسْلَهُمِنْ سُلالَةٍ مِنْ ماءٍ مَهِينٍسجده: 8.