نمازم و مطلق عبادتم و زندگيم و مرگم براى خداى ربّ العالمين است، گفته‌اند جدا شمردن نماز از مطلق، براى اهميّت آن است. بعضى نسك را ذبيحه معنى كرده‌اند.

فَمَنْ كانَ مِنْكُمْ مَرِيضاً أَوْ بِهِ أَذىً مِنْ رَأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِنْ صِيامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ‌ ... بقره: 196.

بنا بر روايت اهل بيت عليهم السّلام مراد از صيام سه روز، روزه و از صدقه اطعام شش نفر مسكين و از نسك يك گوسفند قربانى است على هذا بهتر است «نسك» در آيه بمعنى عبادت باشد كه يكى از مصاديق عبادت قربانى كردن در راه خداست.

در مجمع ذيل اين آيه نسك را عبادت و نيز جمع نسكه بمعنى ذبيحه فرموده است در قاموس پس از آنكه آنرا عبادت معنى كرده گويد: نسك و نسك بمعنى ذبيحه است بنظر نگارنده:

نسك در آيه خواه بمعنى ذبيحه باشد چنانكه از قاموس نقل شد و خواه بمعنى عبادت در هر دو صورت مفرد است نه جمع.

آيه راجع بحكم كسى است كه در اثر مرض يا ناراحتى سرش پيش از قربانى سر ميتراشد كه در آنصورت در كفّاره دادن يكى از سه چيز مخيّر است.

مَنْسَك‌ (بر وزن معبد) هم مصدر ميمى آيد بمعنى عبادت و هم اسم مكان و زمان چنانكه در مصباح تصريح شده، جمع آن مناسك است. لِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنا مَنْسَكاً هُمْ‌ ناسِكُوهُ‌ فَلا يُنازِعُنَّكَ فِي الْأَمْرِ وَ ادْعُ إِلى‌ رَبِّكَ إِنَّكَ لَعَلى‌ هُدىً مُسْتَقِيمٍ‌ حج: 67. براى هر امّت عبادتى است كه بدان عابداند و عمل ميكنند پس در باره عمليكه تو ميآورى منازعه نكنند ... ظاهرا در باره اعمال و عباداتيكه آنحضرت مياورد منازعه كرده و ميگفتند: اينگونه عبادات در اديان گذشته سابقه ندارد آيه در جواب ميگويد: براى هر امّت عبادت بخصوصى است امّت اسلامى نيز عبادت بخصوصى دارد، على هذا