و اسم هر دو آمده است ارباب لغت گفته‌اند: «النَّحْس‌: ضدّ السّعد» راغب‌ نُحاس‌ را شعله بى‌دود معنى كرده و گويد: اصل‌ نَحْس‌ آنست كه افق مثل شعله بى‌دود سرخ شود از اين لحاظ نحس مثل شده براى نشان دادن شومى.

نُحَاس‌: دود، مس، سرب مذاب.

و آن فقط يكبار در قرآن مجيد آمده است‌ يُرْسَلُ عَلَيْكُما شُواظٌ مِنْ نارٍ وَ نُحاسٌ‌ فَلا تَنْتَصِرانِ‌ رحمن: 35.

ظاهرا مراد از آن دود و بقولى سرب مذاب است رجوع شود به «نفذ».

فَأَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ رِيحاً صَرْصَراً فِي أَيَّامٍ‌ نَحِساتٍ‌ لِنُذِيقَهُمْ عَذابَ الْخِزْيِ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ لَعَذابُ الْآخِرَةِ أَخْزى‌ ... فصلت: 16.

إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ رِيحاً صَرْصَراً فِي يَوْمِ‌ نَحْسٍ‌ مُسْتَمِرٍّ قمر: 19. اين هر دو آيه در باره هلاكت قوم عاداند كه در «ريح» و «صرصر» توضيح داده شد مراد از «أَيَّامٍ‌ نَحِساتٍ‌» همان هفت شب و هشت روز است كه باد بطور مداوم بر آنها وزيد چنانكه فرموده: سَخَّرَها عَلَيْهِمْ سَبْعَ لَيالٍ وَ ثَمانِيَةَ أَيَّامٍ حُسُوماً حاقّة: 7.

در آيه‌ فِي يَوْمِ‌ نَحْسٍ‌ مُسْتَمِرٍّ بنظرم‌ «مُسْتَمِرٍّ» وصف‌ «يَوْمِ» است و استمرار لازم نيست الى الابد باشد اگر چند روز هم باشد استمرار صادق است ظاهرا مراد از استمرار همان هفت شب و هشت روز باشد در اينصورت با أَيَّامٍ‌ نَحِساتٍ‌ كاملا تطبيق ميشود يعنى: روز شوميكه يكهفته ادامه داشت و اگر وصف‌ «نَحْسٍ» باشد معنى اين ميشود در روزيكه نحوست آن تا هفت شب و هشت روز ادامه داشت لازم نيست «يوم» فقط يك روز معنى كنيم راغب گويد: با يوم از زمان تعبير آورند هر قدر كه باشد. اينجا هم وقت مراد است.

نحوست ايام‌

ظاهر آنست كه شومى و مباركى روزها در اثر اتفاقاتى است كه در آنها ميافتد مثلا گوئيم: روز بيست و هفتم رجب روز مباركى است كه بعثت‌